Getuigenissen van andere jongeren

Lees hier ook de volledige verhalen van onze jongeren:

- Het verhaal van Myra

- Het verhaal van Iris

- Het verhaal van Ruben

- Het verhaal van Riva 

- Het verhaal van Mirte

- Het verhaal van Camilo

Ik deed mijn Samenlevingsdienst bij Woonzorgcentrum Zoniën in Tervuren. In het middelbaar volgde ik een stage in een bejaardenhuis. De zin om iets met mensen te doen is daaruit voortgekomen. Ik werk graag met mensen en zorg graag voor hen. Er zit ook veel beweging in die job, wat me erg aanspreekt. Je zit niet constant achter een bureau en elke dag is anders. Ik praat ook veel met de bewoners, want sommigen onder hen hebben jammer genoeg niemand meer. Op die manier voelen ze zich niet alleen. Voordien had ik nergens motivatie voor en wist ik niet wat ik wou doen met mijn leven. Nu, aan het einde van dit traject, weet ik dat ik voor zorgkundige wil studeren. Ik ken de mensen hier en zij kennen mij ook. We hebben al een zekere band. Maar nu zet ik een nieuwe stap in mijn leven. Blijven doorzetten en je best doen is belangrijk. In het begin is dat echt niet evident, maar na een tijdje kom je er wel.

Ik doe mijn Samenlevingsdienst Fabota: een naschoolse kinderwerking voor kinderen uit maatschappelijk kwetsbare gezinnen. Ik zat tijdens mijn middelbare studies op een steinerschool, maar na het afstuderen was het schoolwerk en de stress me even te veel. Een tussenjaar was de ideale oplossing en via een SID-in beurs kwam ik bij de Samenlevingsdienst terecht. Bezig zijn met kinderen en in dit geval kleuters is, naast volleyballen, een van mijn grote passies. Ook in mijn vrije tijd babysit ik. Kleuters zijn zo eerlijk en speels. Ze kunnen snel verwonderd zijn en dat vind ik fijn. Dit is iets waar ik me goed bij voel: deze omgeving, deze mensen. Ik weet nu welke richting ik uit wil in mijn leven en dit alles heeft mijn interesseveld verbreed. Ik twijfel nog over welke studie ik het liefst zou volgen, maar alle opties hebben met kinderen en de sociale sector te maken. Als je nog niet weet wat je precies wil doen of een actieve pauze nodig hebt om jezelf te ontdekken, zou ik een Samenlevingsdienst echt aanraden.

Ik koos ervoor mijn Samenlevingsdienst bij De Veerman te doen: een organisatie die werkt rond kunsteducatie en -participatie. Na twee jaar studeren aan de hogeschool, bleek dat toch niets voor mij te zijn. Ik ging op zoek naar een nieuw pad in mijn leven, en dat is dan de Samenlevingsdienst geworden. De culturele sector heeft me altijd al geïnteresseerd. Ik hou er bijvoorbeeld van om musea en galerijen te bezoeken. Het is dus een passie die ik voordien nooit achtervolgde, maar nu heb ik die mogelijkheid wél gegrepen. Ik ben hier trouwens terechtgekomen in een zeer warme omgeving waar ik heel veel vrijheid heb om constructief mee te werken aan projecten. Ik heb daarnaast ook nieuwe mensen ontmoet en hechte vriendschappen gevormd met de andere jongeren in Samenlevingsdienst.

Ik koos voor een Samenlevingsdienst nadat ik er over las op sociale media. Dat viel op het perfecte moment voor mij, aangezien ik toen in een periode zat waarin ik niet wist wat te doen. Ik ben uiteindelijk bij Kinderboerderij Rivierenhof terechtgekomen. Ik woon in Antwerpen, waar heel veel bebouwd is. Dus ik wou graag eens iets in de natuur doen, met veel frisse lucht. Deze combinatie tussen groen en dieren vind ik fantastisch. Ik voel me hier goed en ben tevreden over mijn keuze. Op dit moment ben ik van plan om eventueel ambassadeur te worden van de Samenlevingsdienst. Ook opnieuw gaan studeren is een optie. Ik heb nu de tijd gehad om mezelf te ontdekken terwijl ik me kon inzetten voor de maatschappij. Het feit dat ik kinderen iets kon bijleren over de wereld, dat voelt goed. Straks kan ik vol moed verdere stappen zetten in mijn leven.

Na het middelbaar wou ik even weg van de schoolcontext en een ander soort ervaring opdoen via een Samenlevingsdienst. Ik was al een tijdje lid van Youth for Climate, maar daar maakte ik niet echt het verschil. Dat was soms frustrerend. Ik wou weten hoe het eraan toeging in een echte organisatie die rond diezelfde thema’s werken. Daarom koos ik voor Natuurpunt als gastorganisatie. Mijn takenpakket is hier heel gevarieerd: van interviews afnemen tot meewerken aan een project rond de verkiezingen. Ik leer daarnaast veel bij over werken in teamverband én over mezelf. Aan jongeren die twijfelen om een Samenlevingsdienst te doen zou ik het zeker aanraden. Het gaat uiteindelijk maar over een half jaar: dat maakt geen groot verschil in je carrière, maar wel op vlak van wat je als mens kan bijleren.

Ik studeerde drie jaar. Eerst criminologie, maar uiteindelijk bleek dat mijn ding niet te zijn. Daarna logopedie: dat verliep goed, maar ik had nood aan een pauze. Wonder boven wonder leerde ik toen de Samenlevingsdienst kennen. Mijn interesses liggen in sociale/maatschappelijke sector en zo ben ik in november bij OKAN terechtgekomen. Ik werd hier meteen warm ontvangen door alle collega’s en kinderen. Ik voel me hier helemaal thuis en ontdekte dat er een leerkracht in me zit: iets wat ik later verder wil uitzoeken. Ik kan hier in de praktijk iets betekenen en met kinderen en taal bezig zijn. Fantastisch vind ik dat!

Ik studeerde film, maar dat bleek toch niets voor mij te zijn. Via het JAC leerde ik daarna de Samenlevingsdienst kennen: daar kon ik me wel in vinden, want ik wou mezelf leren kennen. Op die manier ging ik aan de slag bij AmuseeVous: een organisatie die jongeren en kunst dichterbij elkaar wil brengen. Ik hielp hier al mee aan verschillende projecten zoals de Kotroute en Museumnacht en sta ook in voor de content op sociale media. De interesse in cultuur, die was er altijd al. Maar door hier terecht te komen, kreeg ik een breder begrip van wat kunst is. Ook mezelf leerde ik beter kennen. Nu weet ik wat ik wil. Een Samenlevingsdienst geeft je daar de vrijheid toe, terwijl je tegelijk met iets bezig bent.

Na mijn middelbare studies wou ik een sabbatjaar nemen. Ik had echt nood aan een ervaring buiten de schoolcontext en dat bracht me bij de Samenlevingsdienst. Mijn passie voor de natuur maakte Plukgeluk tot een ideale gastorganisatie: een vzw waarbij natuureducatie centraal staat. We legden hier een bloementuin aan, ik organiseerde kinderkampen, verzorgde activiteiten,… Daarnaast had ik ook een zijproject bij De Kompanie in Mortsel: een centrum voor mensen met een beperking. Daar stond ik in voor de creatieve ateliers en begeleidde ik mensen waar nodig. Door mijn Samenlevingsdienst kreeg ik de tijd om na te denken. Ik heb ook mezelf ook enorm ontwikkeld en zou zo’n traject absoluut aan andere jongeren aanraden. Het geeft nieuwe motivatie en gaat hier echt om ervaringen opdoen en jezelf ontwikkelen.

De grootste les die ik meeneem uit mijn Samenlevingsdienst bij Vegenation, is dat er zoveel meer bestaat dan hetgeen we kennen. Als je weet wat je graag wil, dan zijn er zoveel organisaties en mogelijkheden. En met de juiste zoektocht kom je op die manier terecht in een werking waarbij je omringd wordt door gelijkgestemden die hetzelfde willen als jij.

In deze nieuwe reeks laten we jongeren aan het woord over hoe zij denken over een Samenlevingsdienst en vrijwillig engagement. Bekijk hieronder alle afleveringen.