De Samenlevingsdienst viert het einde van de winter met de start van de allereerste editie van het project "klimaatambassadeur". De zon komt tevoorschijn, het leven begint weer op gang te komen, en dit is de gelegenheid voor de 15 jongeren die aan dit nieuwe avontuur zijn begonnen om samen te komen en deel te nemen aan activiteiten rond de klimaatproblematiek. Tijdens de zes maanden van hun burgerdienst zullen zij 12 dagen aan dit thema wijden, waarvan de helft van hun tijd aan concrete actie en co-creatie zal worden gewijd. Hier volgt een overzicht van wat zij tijdens de eerste twee dagen van het programma hebben ontdekt.
De ochtend van de eerste dag was gewijd aan het verwelkomen van de deelnemers en het beoordelen van hun basiskennis van de verschillende klimaatterminologieën. Na deze eerste ontmoeting gingen ze naar het participatieve restaurant "KOM à la maison" om de principes van duurzame en solidaire voeding te ontdekken en uit te proberen. Ze vertrokken met sterren in hun ogen en in hun maag... en met het recept voor chocoladetaart.
De tweede dag vond plaats in "l'Arbre qui Pousse", een klein paradijselijk hoekje waar het dagelijkse leven hetzelfde betekent als “utopie”. 's Ochtends hebben de jongeren een "klimaatfresco" gemaakt. Dit referentie-instrument is bedoeld om collectieve intelligentie en kennisuitwisseling bijeen te brengen om een fresco te creëren dat de oorzaken en gevolgen van de klimaatverandering samenvat. Om de solastalgie [1] te bezweren die na de oefening begon op te komen, bezochten zij daarna de "Arbre qui Pousse". Deze "derde plaats" [2] is ontstaan uit de behoefte van de stichters om hun woorden in daden om te zetten en hun droom te verwezenlijken: samen te leven op een plaats die velden en weiden, bossen en vijvers, mensen en dieren, politiek en burgerschap samenbrengt.
Pierre-Alexandre leidde het bezoek. Deze "wever van ecosystemen", die eveneens stichter is van deze plek, ligt ook aan de basis van het Trois-Tiers netwerk, een incubator van samenwerkingsprojecten gewijd aan overgangsprocessen. Gedurende het bezoek, werd de verbazing van de groep alsmaar groter en kon iedereen zich voorstellen om deel te nemen aan het project, hetzij als vrijwilliger, hetzij door deel te nemen aan een van de vele evenementen die daar jaarlijks georganiseerd worden, hetzij door zelf een gelijkaardig project op poten te zetten met behulp van de inzichten die verworven werden.
Ten slotte presenteerde Martin Colla 's middags "My2050" aan de deelnemers. Dit deed hij metzijn grondige kennis als bio-ingenieur en zijn gevoel voor pedagogie. Martin lichtte de specifieke kenmerken toe van dit digitale instrument, dat de verschillende hefbomen belicht die kunnen worden gebruikt om een scenario te ontwikkelen waarin de mensheid tegen 2050 haar CO2-uitstoot zou kunnen beperken. Iedereen nam de uitdaging aan en speelde de demiurg op hun computerscherm.
Als men praat over klimaatverandering, dan ziet de toekomst er misschien niet al te rooskleurig uit, maar deze eerste dagen zijn zonnig geweest en de jongeren zijn ongelooflijk geweest. Ze toonden communicatieve energie en moedig enthousiasme... je weet wel, het soort dat soms bergen kan verzetten? Of gewoon om alarmerende feiten om te zetten in brandstof voor verandering. Als u zich nog steeds afvraagt waar die beroemde "groene energie" is waar iedereen het over heeft, wel, wij hebben het gevonden!
[1] Solastalgie of eco-angst is een vorm van psychisch of existentieel leed dat wordt veroorzaakt door veranderingen in het milieu, met name wat betreft de opwarming van de aarde en de biodiversiteit.
[2] Derde plaatsen zijn open en hybride ruimten (tussen woning en werk) die in de eerste plaats bedoeld zijn om ontmoetingen tussen heterogene actoren te vergemakkelijken. Derde plaatsen, een groeiend fenomeen in het digitale tijdperk, spelen rechtstreeks in op de problemen van de lokale overheden door een nieuwe economische en sociale dynamiek op gang te brengen in de grondgebieden.